Niet zelden wordt beweerd dat een van de belangrijkste redenen voor het conflict in het Midden-Oosten Israël zou zijn, iets milder uitgedrukt, “de Israëlische politiek”. Terwijl het duidelijk is dat de situatie in het Midden-Oosten nog catastrofaler zou zijn als Israël niet zou bestaan. Israël is namelijk het alles verenigende vijandbeeld in het Arabische gebied. Zonder Israël zouden de vijandige islamitische richtingen elkaar nog intensiever de koppen inslaan. De haat op Israël is de enige gemeenschappelijke noemer waarover de dictatoren en slachters van Fatah, Hamas en Hezbollah het eens kunnen worden.

Bovendien zou er zonder Israël in de Gazastrook veel minder water en medische verzorging zijn. Gaza krijgt per slot van rekening het water en de medicijnen grotendeels van het naburige Israël, het land dat de in Gaza heersende terreurorganisatie Hamas, die het eigen volk geknecht houdt, volgens artikel 7 van de eigen Charta wil vernietigen – en alle Joden van de wereld erbij! Het naburige Egypte anderzijds interesseert Gaza niets en in Syrië worden alle Arabieren die tot “Palestijnen” verklaard werden in kampen opgesloten en beroofd van hun elementaire fundamentele rechten.

In Israël zijn meer dan 20% van de bevolking Arabieren die alle burgerrechten bezitten. Het zijn de enige Arabieren van het Midden-Oosten die in vrije, gelijke en democratische verkiezingen hun politieke vertegenwoordigers kunnen kiezen. Als er dus in het Midden-Oosten één door de Arabieren vrij gekozen volksvertegenwoordiger is, dan is het de Israëlische minister-president.

Israël is een zegen voor het Midden-Oosten. Toen Israël nog niet bestond, beschreef Mark Twain het gebied in de 19e eeuw als volgt:

“Een troosteloos land, waarvan de bodem weliswaar rijk genoeg is, maar volledig door onkruid is overwoekerd (…) een stille treurige vlakte (…) een woestenij (…). Over hele afstanden zagen we nooit één enkel mens (…) nauwelijks een boom of een struik. Zelfs geen olijvenboom en cactus, deze snelle vrienden van een waardeloze bodem. Het land was bijna mensenleeg.”

Het is de Israëlische politiek die het land rijk en vruchtbaar gemaakt heeft, bovendien democratisch en Verlicht, met gelijke rechten voor mannen en vrouwen, om het even van welke religie en seksuele oriëntering. In de Bijbel staan veel domme dingen, maar ook enkele ware woorden. Daartoe behoren Jesaja hoofdstuk 27, vers 6:

“In het toekomende zal Jakob wortelen schieten, Israël zal bloeien en groeien; en zij zullen de wereld met inkomsten vervullen.”

Als er al een reden bestaat voor het aanhoudende conflict in het Midden-Oosten, dan is het niet Israël, maar zijn het die mislukkelingen die Israël haten en boycotten! Ze boycotten namelijk het enige land, waarin Arabieren gewoon alleen maar mensen mogen zijn en geen martelaren hoeven zijn. Mensen die willen liefhebben en willen geloven wat ze willen. Mensen, die rechter, minister-president en generaal kunnen worden en wel onafhankelijk van het lidmaatschap van een religie.

Wie Israël boycot, boycot de mogelijkheid van gerechtigheid voor alle mensen in het Midden-Oosten.

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron