Wanneer men, zoals ik, een hartstochtelijk voorvechter is van de rechten van de Palestijnen, dan is het belangrijk om naar het land te kijken waarin het de Palestijnen veruit het beste gaat.

In het jaar 2019 woonden er meer dan 8 miljoen Palestijnen in een democratisch land met gegarandeerde mensen- en burgerrechten, waarin de sekses gelijkberechtigd en de kunst, de pers, de seksuele identiteit en religie-uitoefening vrij zijn. Tot deze 8 miljoen Palestijnen behoren 1,6 miljoen Arabieren en meer dan 6 miljoen Joden. Dat land heet Israël!

Wacht eens even, zullen nu enkelen van u denken, sinds wanneer bestaan er joodse Palestijnen? Altijd al! Palestijnse Joden bestonden al in de Oudheid, toen er nog geen islam en christendom waren. Het Jodendom is de oudste nu nog gepraktiseerde religie van Palestina. Zelfs het begrip “Palestina” heeft een Hebreeuwse oorsprong. De eerste bekende schriftelijke bron m.b.t. “Palestina” is de Septuaginta. Hier wordt het begrip als afleiding van het Hebreeuwse begrip “Pleschet” gebruikt. De vlakte die bewoond werd door het volk van de Filistijnen werd oorspronkelijk Pleschet genoemd. Het volk van de Filistijnen bestaat niet meer, maar ieder kind kent een Filistijn: Goliath.

Het begrip Palestina is slechts een gebiedsomschrijving en geen volksomschrijving.

Er bestaat geen Palestijnse taal, geen onafhankelijke Palestijnse cultuur, maar daarentegen wel heel veel mensen van verschillende geloofsrichtingen en nationaliteiten, die verenigd worden door de omstandigheid dat ze in een gebied leven dat Palestina genoemd wordt. Het veruit grootste deel van Palestina ligt in het huidige Jordanië. Andere gebieden van Palestina zijn de Golanhoogte, de Gazastrook, de “Westelijke Jordaanoever” en gebieden van Egypte en Saoedi-Arabië. Slechts een zeer klein deel van Palestina bevindt zich in Israël, maar allen die in het gebied Palestina leven, of dit nu Jordaniërs, Israëli´s, Arabieren, Joden, christenen of moslims zijn, zijn Palestijnen!

In de moderne tijd kwam het begrip “Palestina” daarom weer zoveel in gebruik, omdat daarmee het gebied werd benoemd dat na de Eerste Wereldoorlog door de ondergang van het Ottomaanse rijk zonder heerschappij werd. Palestina was het begrip waarmee de Volkenbond, die vanaf 1922 het gebied bestuurde, het gebied en alle daar levende mensen beschreef, of ze nu christelijk, islamitisch, joods of heidens waren. Tegenwoordig bestaan er in de regio de meest verschillende landen, maar slechts één land is democratisch: Israël!

In 1948 werd Israël door overwegend Joodse Palestijnen opgericht. Ze geloofden in de mogelijkheid van een vreedzame democratie in het Midden-Oosten. In de onafhankelijkheidsverklaring van Israël staat:

“Wij reiken, zoals het goede buren betaamt, in vrede en vriendschap de hand aan alle omringende landen en hun volkeren en nodigen hen uit samen te werken met het soevereine Joodse volk in hun eigen land. De staat Israël is bereid haar deel bij te dragen in een gezamenlijk streven naar vooruitgang van het gehele Midden-Oosten.”

Op de dag dat deze verklaring werd voorgelezen, verklaarden Egypte, Saoedi-Arabië, Jordanië, Libanon, Irak en Syrië het kleine land Israël de vernietigingsoorlog. In het kader van deze tot op de dag van vandaag voortdurende oorlog verlieten 500.000 mensen hun thuisland, die de beloften van de Arabische naties geloofden dat de Arabieren na de vernietiging van Israël als overwinnaars zouden kunnen terugkeren. Israël bood echter alle mensen binnen de nieuwe grenzen aan te blijven om zich in democratie en zelfbeschikking vrij te ontplooien, per slot van rekening waren ze allemaal Palestijnen. 160.000 Arabieren namen het aanbod aan en bleven. Intussen is meer dan 205 van alle Israëli´s Arabisch burger, met alle rechten.

De Israëli´s zijn de meest vrije Palestijnen ter wereld!

Zij zijn de enige Palestijnen die een regeringschef hebben die binnen een democratie legitiem werd gekozen. Mahmoud Abbas werd weliswaar in 2005 de president van de Palestijnse Autoriteit, maar zijn regeerperiode eindigde op 9 januari 2009. Sindsdien is hij illegaal aan de macht. In Jordanië heerst een monarchie met de islam als staatsreligie en de sharia als wetgeving. Daarmee kan Jordanië niet democratisch genoemd worden, alleen daarom al niet, omdat alle Palestijnen, die niet tot de islam behoren, in Jordanië tweederangs burgers zijn. In Syrië hebben de Palestijnen geen rechten en worden ze in kampen opgesloten. In januari 2014 omsingelt het Syrische leger Palestijnen in een kamp en liet ze daar verhongeren. In Gaza heerst Hamas. Ze werd weliswaar gekozen, maar na de verkiezingen ruilde ze onmiddellijk democratie tegen staatsterreur in. Sindsdien heerst Hamas in Gaza zonder legitimering. In nauwelijks een gebied op aarde worden Palestijnen wreder onderdrukt dan in Gaza. De complete horror komt tot uitdrukking in de Charta van Hamas. Artikel 7 legt vast:

“De dag des oordeels zal niet komen voordat moslims niet de Joden bestrijden en doden, zodat de joden zich achter bomen en stenen verstoppen en iedere boom en iedere steen zal zeggen: ´Oh moslim, oh dienaar van Allah, er zit een Jood achter me, kom en dood hem!´”

Hamas verklaart hiermee dat men niet Palestijns en Joods kan zijn, net zoals de nazi´s ooit beweerden dat het niet mogelijk zou zijn Duits en Joods te zijn. Daarom laat Hamas haar ministers ook toespraken in de stijl van Josepg Goebbels houden. Op 28 februari 2010 verklaarde de plaatsvervangend minister voor Religieuze Stichtingen van Hamas, Abdallah Jarbu, in een openbare toespraak:

“Joden zijn vreemdsoortige bacteriën, ze zijn unieke microben op deze wereld. Moge Allah het smerige volk der Joden vernietigen, want zij hebben geen religie en geen geweten! Ik veroordeel een ieder die denkt dat een normale relatie met Joden mogelijk zou zijn, een ieder die samen zit met Joden, een ieder die denkt dat Joden mensen zouden zijn! Joden zijn geen mensen, ze zijn geen volk. Ze hebben geen religie, geen geweten, geen morele waarden!”

Ik ben er zeer verbaasd over dat de bewering van Hamas, dat Palestijnen geen Joden zouden kunnen zijn, door zoveel mensen in de westerse wereld wordt overgenomen. Palestijnen kunnen vanzelfsprekend Joden zijn! Alle Israëli´s zijn Palestijnen! Enkelen zullen hier nu tegenin brengen dat veel mensen of hun ouders pas onlangs naar Israël en zodoende in een gebied van Palestina zijn geïmmigreerd en daarom geen Palestijnen genoemd kunnen worden. Wie dit echter beweert, moet met dezelfde logica ook uitleggen dat Cem Özdemir, Henryk M. Broder, Roberto Blanco, Mesüt Özil en Necla Kelek geen Duitsers zijn! Ze zijn echter Duitsers, net zoals alle Israëli´s Palestijnen zijn.

Als er één regeringschef is die over zichzelf kan beweren in vrije verkiezingen door een Palestijns volk gekozen te zijn, dan is het de minister-president van Israël!

Israël is het enige land in het Midden-Oosten, waarin het volk zijn regering kiezen, maar vooral ook niet meer kiezen kan. Israël heeft de enige democratisch gelegitimeerde vertegenwoordigers van een Palestijns volk, in dit geval van het Israëlische volk. Het Palestijnse volk in Israël is echter de enige bevolking, waarin alle religies gelijkberechtigd zijn. En precies dat stoort de regeringen van het soort van Hamas. Zij verklaren dat Palestijnen geen Joden mogen zijn en als dit in Israël anders wordt gezien, dat Israëli´s gewoon geen Palestijnen moeten zijn en door de ware “Palestijnen” bevrijd moeten worden, net zoals de nazi´s dachten het Duitse volk te moeten bevrijden. Niet toevallig is de groet van Hezbollah en van Hamas daarom de Hitlergroet.

Uit deze mensverachtende ideologie komt de confrontatie “Israël – Palestina” voort. Wie deze overneemt, is in de propagandatruc van Jodenhaters getrapt. Israël is een deel van Palestina, politiek gezien zelfs het beste deel, zou ik er aan willen toevoegen. Daarom begrijp ik niet waarom Israël zo vaak bekritiseerd wordt. Israël is een democratie, waarin iedere kritiek, zelfs de domste en brutaalste kritiek, toegestaan is en uitgesproken wordt. Iedere Palestijn kan in Israël vrij zijn mening uiten. Dat is democratie! In Jordanië, Syrië, Gaza, de “Westelijken Jordaanoever” echter hebben Palestijnen deze rechten niet.

Waarom niet daar de rechten van Palestijnen bevorderen waar ze niet voorhanden zijn, in plaats van het land te bekritiseren dat hen deze rechten garandeert?

Ik vrees dat veel mensen, die voorwenden solidair aan de kant van de Palestijnen te staan, de Palestijnen in werkelijkheid helemaal niets kunnen schelen. Ze zijn gewoon tegen Joden! Daarom sluiten ze bondgenootschappen met de vijanden van de Joden en als de vijanden beweren dat Palestijnen geen joden kunnen zijn, omdat Joden de vijanden van Palestijnen zouden zijn, dan begrijpen ze dat en nemen ze de retoriek over. Per slot van rekening gold ook in Duitsland ooit de spreuk: “De Joden zijn ons ongeluk.”