Slechts enkele uren nadat twee mannen tot 20 keer hadden geschoten op twee veiligheidsmensen voor een kunsttentoonstelling in Texas, omdat hen de plaatjes niet bevielen die in het gebouw tentoon gesteld werden, publiceerde Spiegel Online een artikel van Christina Hebel met de titel “Vol op haat”. Christina Hebel omschrijft echter niet de van haat vervulde daders, die schoten, omdat zij de kunst op de tentoonstelling dusdanig ontaard vonden dat zei daarom de dood als terechte straf beschouwden, maar de vrouw die deze kunsttentoonstelling had georganiseerd. Haar naam is Pamela Geller.

Christina Hebel noemt Pamela Geller een “islam-haatster”, omdat zij beweringen over de islam doet die volgens haar niet kloppen. In het artikel wordt gezegd dat Pamela Geller “o.a. ´gelijke rechten voor alle mensen´ eist en dat zij zich daarmee wil verzetten tegen de zogenaamde criminalisering van vrouwen en niet-moslims door de sharia en islamitische wetten”.

Zogenaamde! Dat moet men zich eens met genoegen over de lippen laten rollen. Christina Hebel schrijft verder:

“Tot haar houten hamer retoriek behoort ook dat zij beweert dat de islam Adolf Hitler zou hebben beïnvloed.”

Is dat werkelijk alleen maar een bewering? In het jaar 1941 ontmoetten Adolf Hitler en de grootmoefti van Al-Quds (Jeruzalem), Amin al-Hoesseini, in Berlijn. Daar bleek dat de nazi´s de grootmoefti als de toekomstige leider van alle Arabieren en moslims beschouwden. Hij werd ondergebracht in het prachtige slot Bellevue. Al-Hoesseini kreeg voor zijn persoonlijke behoeften en voor zijn politieke werk een geldbedrag dat tegenwoordig overeenkomt met 12 miljoen dollar per jaar. Dit geld was afkomstig van de verkoop van goud, dat men van de Joden had afgepakt. Al-Hoesseini volgde dit model en verlangde een kantoor in een onteigende joodse woning. Zijn medewerkersstaf werd in een zestal andere huizen ondergebracht, die de nazi´s hen ter beschikking stelden. Bovendien stelde men al-Hoesseini een suite in het luxe Berlijnse hotel Adlon en voor de vakantie mooie appartementen in hotel Zittau en in het slot Oybin in Sachsen ter beschikking. Toen werd er onderhandeld. Het ging om de “Endlösung der Judenfrage” (De “definitieve oplossing van het Jodenprobleem”).

Al-Hoesseini wilde het land, waarover hij later van plan was te heersen, “judenrein” hebben. Omdat de nazi-regering dit ook wilde, bespraken de moefti en de Führer de mogelijkheid van een systematische, industriële moord op alle Joden. Na de ontmoeting gaf Hitler opdracht tot de Wannsee-conferentie, waarvan het doel de planning van de vernietiging van alle Joden in Europa was. Al-Hoesseini zou een van de eerste niet-Duitsers zijn geweest die deze planning te horen kreeg. Adolf Eichmann informeerde al-Hoesseini in de kaartenkamer van het Berlijnse SS-hoofdkwartier door daar zijn documenten voor de Wannsee-conferentie te gebruiken. De adjudant van Eichmann verklaarde dat de grootmoefti zo onder de indruk en ingenomen geweest zou zijn met dit bouwplan ter vernietiging van de Joden, dat hij Eichmann verzocht om hem een van zijn deskundigen als persoonlijk assistent naar Jeruzalem te sturen om daar vernietigingskampen en gaskamers te bouwen, zodra Duitsland de oorlog gewonnen zou hebben en hij zelf aan de macht zou zijn.

Daarmee is het geen bewering, maar een feit! Pamela Geller eist daarom geen financiële hulp meer naar islamitische landen over te maken die zich niet distantiëren van de ideologie van de nazi´s. Hamas bijvoorbeeld is een zelfverklaarde opvolgerspartij van de partij van al-Hoesseini. Zij regeert in Gaza en heeft daar bereikt wat Hitler in Duitsland mislukt is. Gaza is “judenrein”. Daar mogen geen Joden wonen! Toen Hamas in de Gazastrook aan de macht kwam, werden daar alle Joden verdreven. Op de ochtend van de 12e september 2005 verlieten de laatste Joden de Gazastrook via de grensovergang Kissufim. Het vertrek werd door Arabieren deels hartstochtelijk met schoten in de lucht en auto-optochten gevierd. De verlaten synagogen werden in brand gestoken. Het kwam tot een echte “Gaza-Kristallnacht”. Ministers van Hamas roepen nog steeds op tot de vernietiging van alle Joden en houden openbare toespraken in de stijl van Goebbels:

“Joden zijn vreemde bacteriën, ze zijn unieke microben in deze wereld. Moge Allah het smerige volk van de Joden vernietigen, want zij hebben geen religie en geen geweten! Ik veroordeel iedereen die gelooft dat een normale relatie met Joden mogelijk zou zijn, iedereen die met Joden bij elkaar gaat zitten, iedereen die gelooft dat Joden mensen zouden zijn! Joden zijn geen mensen, ze zijn geen volk. Ze hebben geen religie, geen geweten, geen morele waarden!”

Op de Arabische televisie worden kinderen opgevoed tot haat tegen Joden en er zijn maanden, waarin er bijna dagelijks raketten op Israël terechtkomen. Nadat Hitler werd overwonnen, werden meer dan 800.000 Joden uit Arabische landen verdreven.

Tegen deze mensen komt Pamela Geller in opstand. Christina Hebel noemt Pamela Geller echter een “islam-haatster”. Terwijl Geller heel duidelijk zegt geen probleem te hebben met de islam, maar met het “islamisme”.

Christina Hebel relativeert de haat en het historisch niet te ontkennen feit dat deze haat in veel landen gemotiveerd wordt met de koran. Pamela Geller noemt zij echter “vol op haat”. Men kan van Pamela Geller en haar American Freedom Defense Initiative denken wat men wil, maar als Hamas, Fatah, Hezbollah of de islamitische landen Joden zo “haten” zoals de American Freedom Defense Initiative kennelijk moslims haat, dan zou Israël geen probleem meer hebben en zou er vrede heersen in het Midden-Oosten!

Ook ik heb al kritiek gehad op Pamela Geller. Toen zij in het jaar 2010 opriep tot verzet tegen de bouw van een islamitisch gemeenschapscentrum dichtbij Ground Zero in New York, verklaarde ik het volgende:

“Mensen, die zich beledigd voelen, omdat er ergens een moskee gebouwd wordt, zijn geen haar beter dan mensen, die zich beledigd voelen, omdat Mohammed ergens werd getekend.”

In tegenstelling tot Christina Hebel is Pamela Geller echter niet islam-vijandig! Geller neemt mensen alleen maar serieus die oproepen tot de moord op Joden. Zij behandelt moslims niet als retards die speciale aandacht nodig hebben, maar als volwassenen. Islamitische leiders, die tot vervolging van Joden en het vermoorden van kunstenaars oproepen, de vervolging zelfs actief bedrijven en die met de koran rechtvaardigen, neemt ze serieus. Ze is geen raciste die moslims als dommer beschouwt. Iedere moslim is voor haar een mens, die vrij kan beslissen voor het goede of het kwade. Tussen 1933 en 1945 kozen verdomd veel Duitsers voor het kwade. Tegenwoordig bestaan er helaas teveel moslims die eveneens voor het kwade kiezen. Zijn daarom alle moslims slecht? Natuurlijk niet! Marlene Dietrich, Albert Einstein, Thomas Mann, Hans en Sophie Scholl waren destijds ook niet slecht. Zij waren goede Duitsers!

Bij Christina Hebel is zelfs al de meest zachte kritiek op de islam islam-vijandig. Als moslims echter ophitsen tegen kunstenaars en Joden, krijgt Christina Hebel het woord “haat” niet over de lippen.

Er bestaan mensen, die de Jodenhaat van de nazi´s verzwijgen en relativeren. Ze worden geschiedenis-revisionisten en Holocaust-ontkenners genoemd. David Irving is zo eentje. Er bestaan mensen, die de Jodenhaat van radicale islamieten verzwijgen en relativeren. Christina Hebel van Spiegel Online is zo´n mens!

(Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron)