Gisteren was ik op een bijeenkomst waar een toespraak werd gehouden, waarin de islam religie van de vrede werd genoemd. Daarbij citeerde de spreekster een passage uit de 5e soera van de koran:

“Als iemand een mens het leven redt, dan is het net alsof hij de hele mensheid gered zou hebben.”

De 5e soera wordt graag geciteerd als de vreedzaamheid van de islam bewezen moet worden. Het maakt mij niets uit of de koran een boek van de liefde is of niet; en ik wil dat graag zo houden! Alle religies zijn namelijk slechts vreedzaam, zolang ze het toestaan dat iemand niets met het geloof heeft!

Het getuigt echter van een enorme gotspe om uitgerekende de 5e soera als getuigenis van de vreedzaamheid van de koran op te voeren. Het hierboven geciteerde vers houdt namelijk verband met iets dat alles andere is dan vreedzaam:

“Deswegen schreven Wij de kinderen Israëls voor, dat wie ook een mens doodt, behalve wegens het doden van anderen of het scheppen van wanorde in het land, het ware alsof hij het gehele mensdom had gedood, en voor hem, die iemand het leven schenkt, alsof hij aan het gehele mensdom het leven heeft geschonken. En voorzeker Onze boodschappers kwamen met duidelijke tekenen tot hen en toch – werden daarna -velen hunner op aarde tot overtreders. De vergelding dergenen die oorlog tegen Allah en Zijn boodschappers voeren en er naar streven wanorde in het land te scheppen, is slechts dat zij gedood of gekruisigd worden, of dat hun handen en hun voeten de ene rechts en de andere links, worden afgesneden, of dat zij het land worden uitgezet. Dat zal voor hen een schande in deze wereld zijn en in het Hiernamaals zullen zij een grote straf ontvangen.”

Ik vertaal het even:

“Wij hebben de Joden voorgeschreven, wie doodt, doodt een hele wereld. Voor jullie echter geldt, als iemand onheil in het land aanricht, hak hem dan de handen en de voeten af.”

“Onheil in het land”, dat is toch een beetje vaag, om niet te zeggen wel degelijk voor meerderlei uitleg vatbaar en uitleg behoevend. Minder vaag, ja, zelfs bijna concreet wordt de koran als het erom gaat wat er met die mensen dient te geschieden die “onheil in het land” aanrichten: verdrijving, kruisiging, of kruislings de handen en voeten eraf, afhankelijk van de stemming en de plaatselijke traditie.

Laat ik het als volgt zeggen. Als ik zou moeten bewijzen dat de koran een boek van de vrede is, dan zou ik absoluut niet deze passage citeren, want ze is alles andere dan vreedzaam, ja, bijna barbaars wreed.

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron